Yogyakarta

Nog luier dan lui, in een oase van rust, een homestay, de wind ruist door de bomen, zit ik schuilen voor de zon en haar hitte onder een paar grote bladeren. Ik hoef helemaal niks, alleen over 2 dagen een vliegtuig halen naar Bali.
Zo bijzonder om alleen te reizen, ik had dit veel eerder moeten doen, op deze manier dan. De mensen die ik ontmoet zijn allemaal bijzonder. Het begon al in het vliegtuig naar Jakarta, een jonge vrouw, verstokte vrijgezel, ging voor 7 maanden vrijwilligerswerk doen in Kathmandu, komt in Nepal de liefde van haar leven tegen en komt getrouwd terug in Nederland, nu was ze op weg om haar schoonfamilie te weerzien.
In de homestay in Jakarta loop ik tegen een Spaanse man van 41 aan, hij heeft de kamer naast me, zijn passie is reizen en met de lokale bevolking optrekken, hij werkt niet meer en zit te wachten op een visum voor India. Hij helpt me op weg in Jakarta. Die middag ga ik lopend door Chinatown naar het beroemde plein, wat een trieste bedoeling daar in Chinatown, snel doorlopen maar. Ik weet op dat moment nog niet dat ik op de terugweg in het donker van angst nog véél harder loop!!
Op het plein is van alles te zien, ik doe een rondje, praat wat, drink wat en ik raak aan de praat met een Javaanse Moslim familie. Eén man spreekt Engels, ze hebben een dagje uit. Na een tijdje vragen ze of ik met ze mee wil ga eten op de markt, volgens mij vinden ze het vreemd dat ik alleen ben, dus ja waarom niet dacht ik zo………. Dus we lopen wat stalletjes af, de ene nog smeriger dan de andere, maar afijn, ik laat me eens leiden en dus eten we Indonesisch samen, veel wordt er niet gepraat, want het Engels is heel gebrekkig. Is niet erg, tis al een bijzondere ervaring om met ze te eten. Na het eten doe ik nog een wijntje in café Batavia en ga dus terug naar m’n hostel, really not funny in the dark. De dag na m’n avontuur op de markt lijk ik Dagobert Duck wel, maak ik loopgraven tussen m’n bed en m’n wc………jawel, scheiterij. Zo erg dat ik de treinreis naar Yogyakarta uit moet stellen, m’n Spaanse buurman Bony haalt nog wat fruit voor me, maar verder is het niet veel bijzonders die dag.
Gelukkig was het maar een dagje. Na nog een lekker bakje koffie met Bony vertrek ik zondag met de boemeltrein naar Yogya, met nog 3 andere backpackers in de coupé, verder allemaal Aziaten. Het is een lange reis, 8 uur op rechte banken, te klein om te gaan liggen, een bak nasi voor de lunch, een stink-wc, maar goed, er ís tenminste een wc Ik zit met een knul, die gaat studeren, 20 jaar is hij, vindt het ook weer leuk om Engels te praten. Hij helpt me in Yogya met het vinden van m’n pick-up, want overal waar ik aan kom word ik overvallen door taxichauffeurs die me wel willen helpen, jaha, I’m fine!!
De homestay in Yogya is erg leuk en huislijk. Voel me er gelijk thuis. De kamer van €8 heb ik ingeruild voor één van €13, beter wat meer betalen met airco en schitterende douche dan eentje met een mierenkolonie in de badkamer en vlekken op de lakens, brrrrrrr. Al weet ik niet zeker of de airco het aankan want er lopen zweetdruppels van mn hoofd, misschien moet ik niet onder dat dekbed gaan liggen maar erop?
Maandag heb ik me aangemeld voor een tour, samen met een meisje uit Sri Lanka, naar een Hindu tempel voor de sunset. De tempel is mooi, heeeeeel veel stenen, maar ik ben toch meer geïnteresseerd in de mensen merk ik. Iedereen heeft zo een bijzonder verhaal te vertellen, en nu heb ik er tijd voor om er naar te luisteren. Zoals naar de jonge Engelse vrouw, 41, ze woont in Sarawak, geeft Engelse les en is op zoek naar haar volgende werk-woonbestemming in Azië. De Filipijnse jonge vrouw, ze werkt in Singapore, ze is haar kind verloren. De Fransman die een klein jaar gaat reizen, hij is zo te zien zichzelf aan het ontdekken, heeft 2 weken in stiltemeditatie gezeten in Sri Lanka en bezit al zoveel wijsheid voor zijn leeftijd. En een Russische vrouw, gescheiden van een Syriër, werkte in de Emiraten, is nu een jaar aan het reizen en zit hier op een zilversmid-school.
Vandaag dus weer leuke mensen ontmoet, waar ik de avond ook mee doorgebracht heb. Ohja, en dan was er ook nog een maffe Canadees, hij had het op mij voorzien, wilde met me poolen en wat drinken. De groep lag helemaal dubbel, maar beloofden me ook plechtig dat ze me niet alleen zouden laten, zélfs niet als ik net zou doen alsof ik dat wél wilde haha, real friends 
Die avond was ik voor het eerst niet alleen op mn kamer, nee fout geraden, de Canadees is gewoon weggegaan, het was een kakkerlak van ongeveer 5 cm, tja, wat moet je daar dan mee midden in de nacht, ik vind ze al te eng om naar te kijken, laat staan om ze op te pakken. Ik besloot m’n grenzen te verleggen en heb gevochten tot er een het loodje legde……… 7 kleuren in m’n broek maar overwinning!! Heb hem nog een zwieper na gegeven zodat zijn broer hem goed kan vinden.
Vandaag zou ik met 2 luitjes naar de markt gaan, maar ik heb me verslapen denk ik, want ze waren al weg toen ik 2 uur later op de afgesproken plaats kwam. Ach ja, het gaat zoals het gaat….. niks moet, alles mag.
Toedeledokie