Kalimantan Borneo

Borneo oh Borneo, Kalimantan, Banjarmasin, tja, een hele bijzondere ervaring. Ik had een homestay geboekt vanuit Ubud (Bali) zodat ik een beetje tussen de locals zat. De rest, een tour van 3 dagen, zou ik allemaal regelen met de familie waar ik ging logeren, maar, wat liep dat anders . Hele lieve mensen, wel jammer dat ze geen Engels spraken, en ook op dat moment lastig dat er geen internet was haha, kon dus ook niks opzoeken. Er viel niet veel te regelen. Het huis was heel basic, deed me denken aan India, maar dat is wel wat ik wilde, tussen de bevolking zitten en de cultuur proeven.
Waar ik geen rekening mee gehouden had is dat ze op Borneo weinig taxi’s op afroep hebben, alleen minibusjes en toeristen komen er amper in het gebied waar ik zat, dus de attractie was ik zelf, iedereen wilde met me op de foto. 99% van de bevolking is Moslim, dus ook nog “rekening houden” met de tijden dat er gebeden wordt. De drie dagen toeren ging het dus niet worden, heb me een paar dagen laten leiden door de dingen die gingen gebeuren. Tegen de avond had ik een aantal jongeren gevonden die wat Engels spraken en me wilden helpen. 3 jongens uit Sumatra, die ook in de homestay sliepen, hebben me die avond mee uit eten genomen. Die avond kwam er een buurman die me de volgende dag wel mee wilde nemen naar de drijvende markt. Vroeg uit de veren, half 5, en een bootje huren om ontbijt te kunnen kopen op de bootjes. Er werd gevraagd of ik kon zwemmen ?????, huh ja, maar waarom dat dan…… De schipper was de hele tijd bezig met een pannetje om het bootje leeg te maken en als ik keek stopte hij snel en gebaarde me om de andere kant op te kijken, ik heb maar gedaan alsof ik het niet zag dat hij aan het hozen was. Ik kocht een nasi Kuning (traditioneel ontbijt) en een trosje bananen, oh ja en een koffie van verschillende bootjes. Allemaal waren ze verrast over die toerist. En plotseling kwam daar dat bootje langs met een aantal Boeddhistische monniken, die mij op de foto zetten, wat leuk!! Heb even met ze gekletst, kwamen van Lombok.
Daarna naar een eiland waar de apen zitten, gewone kleintjes, en die ene stomme brutale aap springt op de boot, steelt mijn bananen, en gaat bovenop een paal mn ontbijtje op zitten eten, de lullo.
In de loop van de ochtend ben ik door de buurman op de bus gezet richting Loksado, een prachtig gebied zeggen ze, ik ben er alleen nooit aangekomen haha. Het busje is ontzettend klein, echt proppen met 12 locals, bankjes die te kort zijn voor mijn benen. Het werd me tijdens die busreis wel duidelijk dat hier heel weinig toeristen komen, ik werd bijna verlegen van de aandacht. De omgeving veranderde, en het viel me op dat er bij elke huis in de tuin mensen begraven worden, de hele familie bij elkaar, soms ook hele kleine baby graven, wel apart.
Na een uur of 5 in de bus, moesten we er allemaal uit, de bus ging niet verder, en dat tijdens een tropische regenbui. Oké, wat nu. Ik kreeg een “aanbod” van een “taxichauffeur”, hij wilde me wel verder brengen, alleen, hij was zo eng en had doffe ogen, en liet merken dat hij erg gecharmeerd was van me, brrrrr, ik was zijn enige passagier. Op dat moment ik eieren voor mn geld gekozen door niet een paar uur met hem in een busje te gaan naar Loksado en heb gezocht naar een plaatselijk hotelletje. Gestrand in het stadje Kandangan, hier nóg minder Engels, nóg meer geroep en gestaar, maar iedereen was vriendelijk en lachte naar me. De reis naar Loksado ging niet lukken, ook niet de volgende dag, ik kwam er gewoon niet uit met de taal. Heb het stadje verkend, met mensen proberen te praten, aangeschoven voor een ontbijtje als ze dat vroegen en heb daarna een busje terug genomen om nog eens 24 uur in het Golden Tulip Hotel mezelf heerlijk te laten verwennen, stijlvolle afsluiting na veel moois gezien te hebben. Heerlijk om een warme douche te kunnen pakken om het vuil van me af te spoelen ipv me met een pannetje af te spoelen, en heerlijk is een wc die doorspoelt, mensen die je verstaan….., en wat een contrasten op de wereld. De avond werd onvergetelijk toen Ester, een meisje dat werkt in het hotel me op haar scooter meenam naar de rivier om daar wat te eten en te drinken. Ze miste haar overleden moeder en vond het heerlijk om even aan de arm van een surrogaat moeder te lopen, ze was trots en ze genoot zichtbaar van de aandacht die wij als internationaal moeder-dochter-koppel hadden. De laatste dag heb ik me nog laten verwennen met een Javaanse massage, ze wilde mijn tenen er volgens mij aftrekken, maar dat ging mooi niet door. Nu bijna klaar om weer te integreren in de wereld waar alles zo vanzelfsprekend is en waar ik na deze reis toch bewuster zal zijn. Na een paar uur vertraging nu onderweg naar Jakarta, morgen weer in mn eigen bed.